غزلی ماندگار ازطبیب اصفهانی

بزم محبت

غمش در نهان خانه ی دل نشیند                                                       به نازی که لیلی به محمل نشیند

به دنبال محمل چنان زار گریم                                                              که از گریه ام ناقه در گل نشیند

خلد گر به پا خاری،آسان براید                                                             چه سازم به خاری که دردل نشیند

پی ناقه اش رفتم هسته،ترسم                                                            غباری به دامان محمل نشیند

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی                                                         ز بامی که برخاست مشکل نشیند

عجب نیست از گل که خندد به سروی                                                     که در این چمن پای در گل نشیند

بنازم به بزم محبت که آنجا                                                                     گدایی به شاهی مقابل نشینند

                                                      طبیب،ازطلب در دوگیتی میاسا

                                                       کسی چون میان دو منزل نشیند ؟

نظرات شما عزیزان:

بهروز

ساعت17:10---21 فروردين 1390

اين غزلو با صداي شكيلا خيلي دوس دارم

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط رسول در 7:39 | |